Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Hoc non est positum in nostra actione. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

An eiusdem modi?

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Magna laus.: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Quid vero?: Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
At multis malis affectus.: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Bork: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Age sane, inquam.: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Negare non possum.: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Venit ad extremum;
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Sed haec nihil sane ad rem;

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Eadem nunc mea adversum te oratio est. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere, sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit, non curare idque contemnere.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae
quaerimus, explicatio tua ista profecerit.